Bir varmış bir yokmuş diye başlar ya masallar, İşte Denizli’mize de öyle olmuş. Çok uzak diyarlardan yıllar sonra gezip anılarını tazelemek için arkadaşım gelmiş. Kahvaltı yapıp çayımızı yudumlarken, en son bir gün önce görüşmüşüz gibi samimiyet aynı kaldığı yerden devam etmiş. Çaylar içilmiş sohbete dalınmış, anlatacaklar için karşılıklı konular düşüncelerde birikmiş tek tek dökülüyor sohbetimize.

Sonra demişiz gezelim Denizli’yi anılar tazelensin iyice. Başlamışız Bayramyeri Meydanından yürüyoruz. İndik Babadağlılar İşhanı’na, bir anı hemen tazelendi. Arkadaşımın ablasına Denizli işi ürünler almıştık, bir türlü karar verememiştik. Karar verdiğimizde ise fiyat pazarlığı başlamıştı da uzun uğraşlar sonucu almıştık hediyemizi.

Arkadaşım karşıya baktı birden durdu ve sordu;

-Burada Ulu Cami vardı ne oldu?- Bir gece yıktılar sonra başka cami yaptılar.

 -Tarihsel değeri yok muydu caminin?-Bilmiyorum aniden yıktılar sadece.

Çınar’a doğru yürümeye başladık.  Arkadaşım bir daha durdu ve sordu;

-Burada Erkek Sanat Enstitüsünün Taş Atölyeleri yok muydu?- Vardı ama bir kısmı yıkılıp Valilik Binası yapıldı. Kalan kısım koruma altındaydı bir süre,  Taş binalara bakım yapan olmadı sonra da yıktılar.

Yürümeye devam ettik Gazi Mektebi’ni görünce sevindi arkadaşım. Tanıdık bir bina diye düşündü sanırım. Kafasını sol tarafa çevirince yine durdu;

-  Burada Kız Meslek Lisesi yok muydu?  - Vardı. Hatta anlatmıştım sana annemin mezun olduğu okuldu. Uğraşıldı yıkılmasın diye ama onu da yıktılar gereksizmiş, yerini de boş bıraktılar arabalarpark ediyor manzarası bu şu anda.

Çınar’a geldik . Arkadaşım bir daha durdu;

- Burada Belediye yok muydu? Bir İlin Belediye binasının yeri nasıl değişir, nereye gider?- Evet. Ben kendimi bildim bileli Belediye binası buradaydı ama yerini değiştirdiler. Burası da meydan oldu.

Biraz ileride Çatal Çeşmenin iki çatalından su içtik yolumuza devam ettik. Arkadaşım yine durdu ve hayretler içerisinde bana döndü;

- Burası Denizli Lisesi değil miydi?-Evet öyleydi. Sana anlatmışımdır. Rahmetli dayım buradan mezun. Ablam ve ben de Denizli Lisesi mezunuyuz. Denizli Büyük Şehir Belediyesi binası oldu eski “Koca Mektep”.

- Bir ilin Belediyesinin yeri değiştirilip yüz yıllık okul belediye yapıldı öyle mi?

-Evet. Adı Lise Caddesinde kalan, artık lise olmadığı için anlamını yitirmiş bir bina oldu. Binlerce öğrencisi şimdi nerede öğrenim görüyor bilmiyorum. Servislerle şehre uzak liselere gidiyorlardır. Biz yürüyerek gidip gelirdik evimize.

- Denizli Lisesi Mezunları ve halkı buna nasıl izin verdi?

- Kimin umurunda ki Cumhuriyet Dönemi Denizli Mimari örnekleri? Herkes üç kuruş maaşla evini geçindirme derdine düşmüş. İtiraz etsen istemesen ne olacak, karşında dinleyip değerlerine tarihine saygı duyacak kim var? Kime neyi anlatacaksın? Sen burada gezerken Denizli’yi Denizli yapan binaların olmadığını görüp üzüleceksin sadece.

İkimiz birbirimize bakıp derin bir nefes çektik gezimize devam edecek, tazeleyecek anı bulmak umudu ile etrafa bakacak gücü hissedebilmek için…

Bir “Denizli” varmış, bir “Denizli” yokmuş!

 

- -