Denizli, nam-ı diğer doğal taşın kalbi. Mermer ve traverten sektörünün asırlık merkezi bu topraklarda, son iki yıldır ocaklarda sessiz bir feryat yükseliyordu: "Çinli nerede?" Blok doğal taşın en büyük alıcısı olan Çinli tüccarlar, pandemi fırtınası ve küresel ekonomik krizin ardından anavatanlarına dönüp, kendi kaynaklarına yönelince sektör adeta bir 'Çin Seddi'ne toslamıştı.
Onlarca yıldır bu ocakların bereketini gören mermerciler için, fuarlarda ve sahada “çekik gözlü” görememek, adeta bir kâbusa dönüşmüştü. Yeni pazar arayışları, yeni coğrafyalara doğru yelken açma çabaları olsa da, Çin'in o devasa boşluğunu dolduracak liman bir türlü bulunamadı. Sektör, elindeki tonlarca stoğun ağırlığı altında ezilirken, esnafın yüzü sirke satıyordu.
İşte tam da bu karamsar atmosferde, bir umut ışığı belirdi. Fotoğraftaki neşe patlamasının sebebi de tam olarak bu! Denizli DK Mermer Yönetim Kurulu Başkanı Zekayi Demiray, ocağının tozlu toprağında, özlenen, beklenen o efsanevi figürü, bir *Çinli alıcıyı* karşısında görünce dünyalar onun olmuş. Yüzündeki 'Nihayet!' ifadesiyle, hasret kaldığı müşterisini kollarının arasına alıp sırtına atışı, sektörün içine düştüğü dramatik handikabın en mizahi, en hicivli fotoğrafı olarak tarihe geçti.
Sayın Demiray'ın bu hareketini görenler, "Başkan sevinçten kendini kaybetti. Yıllardır beklediği 'kurtarıcı' geldi!" demekten kendini alamadı. Kim bilir, belki de bu sarılma, sadece ticari bir anlaşmanın değil, tüm sektörün içine düştüğü psikolojik darboğazın da bir dışavurumuydu.
Şimdi tüm mermerciler, Demiray'ın sırtındaki o anın, sektör için bir milat olmasını diliyor. Dileğimiz, bu "kurtarıcı" alıcının, arkasından bir konvoy getirmesi ve Denizli ocaklarının tekrar o eski şaşaalı günlerine dönmesi. Aksi takdirde, Demiray'ın sevinçten sırtına aldığı bu Çinli, sektörün "tek kişilik son umudu" olarak kalabilir. Zira, kriz derin, Çin pazarı büyük, ve mermercinin sırtındaki yük, sadece bir alıcı değil, koca bir sektörün beklentisi...